زخم شریانی و راه های درمان آن

زخم شریانی به سادگی شکستگی در پوست پا است که به هوا و باکتری اجازه می دهد تا به بافت زیرین نفوذ کند. این معمولاً در اثر یک آسیب، اغلب جزئی که پوست را می‌شکند، ایجاد می‌شود.

در اکثر افراد چنین آسیبی بدون مشکل در طی یک یا دو هفته بهبود می یابد. با این حال، هنگامی که یک مشکل اساسی وجود دارد، پوست بهبود نمی یابد و ناحیه تجزیه می تواند در اندازه افزایش یابد. این یک زخم مزمن است. اگر دلیل بهبود نشدن زخم، گردش خون ضعیف به دلیل انسداد شریان های پا باشد، (آترواسکلروز) آن را زخم شریانی می نامیم.

زخم های شریانی اغلب بسیار دردناک هستند، اغلب روی پا، اطراف مچ پا، گاهی اوقات پایین ساق پا هستند. درد ناشی از آنها می تواند در شب بدتر شود و بیماران برای تسکین این درد شبانه پای خود را از تخت آویزان می کنند یا روی صندلی می خوابند. آنها مستعد عفونت هستند، بنابراین اغلب به آنتی بیوتیک نیاز است، اما درمان عفونت به تنهایی در بیشتر موارد زخم را بهبود نمی بخشد. برای بسیاری از این زخم‌های دردناک و غیر بهبودی، درمان فوری برای بهبود خونرسانی به زخم مورد نیاز است. با گردش خون بهتر، درد اغلب به سرعت بهبود می یابد و زخم می تواند شروع به بهبود کند.

پانسمان های زیادی وجود دارد که برای کمک به بهبود زخم های پا استفاده می شود و آنها را تمیز و محافظت می کند. هدف برخی کاهش ترشحات است، برخی سعی می کنند به برداشتن بافت قدیمی کمک کنند تا بافت سالم از بین برود. اگرچه نوع پانسمان زخم می تواند مفید باشد، اما در زخم های شریانی مهم است که در صورت امکان، فرصت بهبود جریان خون را از دست ندهید. این از هر تغییر پانسمان برای زخم شریانی موثرتر خواهد بود. زخم پای دیابتی شکل مرتبطی از زخم است. برای اطلاعات در مورد آن ها با ما همراه باشید.

برای بهبود خون رسانی به زخم اغلب از آنژیوپلاستی یا جراحی برای رفع انسداد شریان پا (اندارترکتومی) یا عمل بای پس برای قرار دادن مسیر جدیدی برای جریان خون در پا استفاده می شود.زخم‌های شریانی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتند که خون نتواند به اندام‌های تحتانی مانند پاها و پاها جریان یابد. هنگامی که پوست و بافت زیرین از اکسیژن محروم می شوند، بافت شروع به از بین رفتن می کند و یک زخم باز تشکیل می دهد.

تاثیر زخم های شریانی بر سلامت شما

زخم های شریانی به شدت دردناک و ناراحت کننده هستند. ‌اگر زخم شریانی درمان نشود، می‌تواند منجر به بیماری‌ها یا عوارض جدی‌تری از جمله عفونت، نکروز بافتی و در موارد شدید، قطع عضو شود.

به دلیل گردش خون ضعیف، زخم های شریانی ممکن است به آرامی بهبود یابد. فقدان گردش خون همچنین می تواند گلبول های قرمز خون را در رساندن مواد مغذی مورد نیاز برای بهبودی با مشکل مواجه کند. بدون خون غنی از اکسیژن، گلبول‌های سفید ممکن است نتوانند با باکتری‌ها مبارزه کنند و احتمال عفونت زخم را افزایش دهند.

علائم زخم شریانی

زخم های شریانی به طور معمول ظاهری “پانچ شده” دارند. آنها ممکن است به شکل گرد با حاشیه های مشخص باشند – به این معنی که زخم ممکن است در پوست عمیق تر از ناحیه اطراف پوست سالم باشد.آنها اغلب در قسمت بیرونی مچ پا، روی پاشنه پا، روی انگشتان پا یا بین انگشتان پا یافت می شوند. آنها همچنین می توانند در مناطقی رخ دهند که فشار ناشی از راه رفتن، ورزش یا پوشیدن کفش وجود دارد.

زخم های شریانی نیز تمایل دارند رنگ مشخصی داشته باشند. خود زخم معمولاً خونریزی ندارد و ممکن است سیاه، خاکستری، قهوه‌ای یا زرد باشد. ‌اندام ممکن است وقتی به سمت پایین آویزان شود قرمز شود و وقتی به سمت بالا قرار بگیرد یا بالا بیاید رنگ پریده شود.

علاوه بر این، ممکن است داشته باشید:

روی اندام آسیب دیده رشد موی کمی وجود دارد.
اندام در لمس سرد و بدون نبض است.
پوست و ناخن های شما براق، نازک و خشک به نظر می رسند
احساس می کنید پوست شما سفت یا کشیده شده است.

علل زخم شریانی

زخم های شریانی اغلب در اثر انسداد شریان ها ایجاد می شوند. این ممکن است از جریان یافتن خون غنی از مواد مغذی به اندام‌ها و ایجاد زخم باز جلوگیری کند. ‌

سایر علل بالقوه عبارتند از:

گردش ضعیف
تصلب شرایین یا آترواسکلروز
نارسایی وریدی، زمانی که خون در وریدهای پای شما به قلب شما باز نمی گردد
دیابت
نارسایی کلیه
فشار خون بالا (فشار خون بالا)
دراز کشیدن یا نشستن در یک وضعیت برای مدت طولانی

سایر اختلالات نیز ممکن است منجر به زخم های شریانی شود، از جمله کلسترول بالا، بیماری قلبی، فشار خون بالا، یا کم خونی داسی شکل.چندین عامل خطر نیز ممکن است در ایجاد زخم شریانی نقش داشته باشند، از جمله:

دیابت شیرین
بدشکلی پا
کفش ضعیف
چاقی
سیگار کشیدن
تحرک محدود مفصل

زخم شریانی در مقابل زخم وریدی

زخم های شریانی و زخم های وریدی هر دو زخم های باز هستند که در اندام های تحتانی مانند پاها و پاها یافت می شوند.زخم های شریانی اغلب نتیجه آسیب به شریان ها به دلیل گردش خون و جریان خون ضعیف است. زخم های وریدی از آسیب به سیاهرگ ها به دلیل جریان ناکافی خون به قلب ایجاد می شوند. ‌

از آنجایی که هر دو روی ساق پا تشکیل می شوند، تمایز آنها می تواند دشوار باشد. در حالی که آنها بسیار شبیه هستند، تفاوت هایی وجود دارد که می توانید برای شناسایی هر یک از آنها استفاده کنید. زخم شریانی ظاهری متمایز “پانچ شده” دارند و معمولا دایره ای با رنگ قرمز، زرد یا سیاه هستند. آنها معمولا به شدت دردناک هستند.

زخم های وریدی از نظر ظاهری متفاوت هستند. آنها معمولا قرمز تیره هستند و ممکن است شکل نامنظمی داشته باشند. خود زخم ممکن است سطحی تر باشد.زخم های وریدی اغلب بدون درد هستند مگر اینکه عفونی شوند. سایر ویژگی های متمایز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

التهاب
تورم
خارش پوست
پوسته پوسته شدن یا پوسته پوسته شدن
پوست قهوه ای یا سیاه
تخلیه

درمان زخم شریانی

در حالی که بدن شما می تواند زخم های شریانی را به خودی خود درمان کند، روند بهبود طبیعی به دلیل مشکلات گردش خون بسیار کندتر خواهد بود. بسیاری از افراد مبتلا به زخم شریانی درد و زخم های مزمن را تجربه می کنند که ماه ها یا سال ها طول می کشد تا به طور کامل بهبود یابد. ‌درمان زخم شریانی به شدت بیماری شریانی بستگی دارد. پزشک شما ممکن است آزمایش‌های تشخیصی را برای ارزیابی اشکال احتمالی درمان و همچنین پتانسیل بهبود زخم انجام دهد.

اهداف برای شفا عبارتند از:

بهبود گردش خون
درمان علت زمینه ای با آنتی بیوتیک
از بین بردن تحریک و فشار تماسی روی اندام آسیب دیده
زخم را پانسمان کنید تا خشک و تمیز بماند

در طول بهبودی، ممکن است از شما خواسته شود که کفش های مخصوص یا وسایل ارتوپدی بپوشید تا فشار روی زخم کاهش یابد. ‌پزشکان ممکن است از جراحی زخم، از جمله آنژیوپلاستی، برای بازگرداندن جریان خون به بافت‌ها در اندام‌ها استفاده کنند. در موارد نادری که جریان خون قابل بازیابی نیست، ممکن است قطع عضو را توصیه کنند.

چه چیزی باعث ایجاد زخم شریانی می شود؟

زخم شریانی ناشی از نارسایی شریانی است. یعنی تحویل ناکافی اکسیژن و خون غنی از مواد مغذی به بافت ها. نارسایی شریانی به دلیل فشار خون بالا و باریک شدن رگ ها در اثر تصلب شرایین ایجاد می شود. آترواسکلروز به دلیل رسوب چربی های در گردش در محل دیواره های عروق آسیب دیده در نتیجه اثرات سیگار و فشار خون بالا است. این رسوبات تا حدی شریان را مسدود می کنند و در نتیجه جریان خون به بافت ها کاهش می یابد.

اغلب، زخم شریانی به دنبال یک آسیب جزئی ایجاد می‌شود که به دلیل خونرسانی ضعیف به زخم دیر بهبود می‌یابد.
در بیماری شدید شریانی، مرگ سلولی خود به خودی ممکن است باعث از بین رفتن پوست بدون آسیب سریع شود.
از طرف دیگر، رسوبات کلسترول که دیواره رگ های خونی را پوشانده اند ممکن است شکسته شده و در عروق کوچکتر در پایین دست قرار گیرند و باعث انسداد ناگهانی و کامل جریان شوند. این فرآیند انسداد آمبولیک نامیده می شود.

زخم شریانی چگونه تشخیص داده می شود؟

علت اصلی زخم پا با گرفتن شرح حال کامل بیمار و معاینه دقیق توسط متخصص درمان زخم تشخیص داده می شود. آزمایشات کنار تخت عبارتند از:

زمان پر کردن مویرگی – این مدت زمانی است که رگ‌های خونی کوچک در سطح پوست (مثلاً در انگشت پا) پس از فشرده شدن با خون پر می‌شوند. طولانی شدن زمان پر کردن مجدد مویرگی ممکن است نشان دهنده نارسایی شریانی در بیمار مبتلا به زخم اندام تحتانی باشد، اما این یک علامت غیر اختصاصی است.

تست بورگر – این شامل این است که بیمار را صاف دراز بکشید و پا را به مدت 1 دقیقه 45 درجه بالاتر از افقی قرار دهید. یک تست مثبت که حاکی از بیماری شریانی است با رنگ پریدگی پای بیمار در هنگام بالا آمدن و متعاقباً به رنگ قرمز روشن در هنگام پایین آمدن از زیر تخت مشخص می شود.

شاخص فشار بازویی مچ پا (ABPI) – در اینجا از یک پروب داپلر برای اندازه گیری فشار خون در مچ پا و بازو استفاده می شود. اگر نسبت این دو مقدار کمتر از 0.9 باشد، احتمال بیماری شریانی وجود دارد. مقدار ≤ 0.5 نشان دهنده بیماری شدید است.

اکسیمتری از راه پوست – این اندازه گیری میزان اکسیژن پوست در اطراف زخم است. اندازه گیری کمتر از 40 میلی متر جیوه نشان دهنده نارسایی عروقی و کمتر از 20 میلی متر جیوه نشان دهنده نارسایی شدید است.

مراقبت از زخم های شریانی در منزل

پزشک دستورالعمل هایی را برای مراقبت از زخم های خود در خانه به شما می دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تمیز و خشک نگه داشتن زخم با تعویض پانسمان
مصرف تمام داروهای تجویز شده
نوشیدن آب فراوان
پیروی از یک رژیم غذایی سالم
طبق دستور پزشک به طور منظم ورزش کنید
پوشیدن کفش های ارتوپدی
در صورت نیاز پوشیدن روکش های فشاری

برای جلوگیری از ایجاد مجدد زخم ها – یا بدتر شدن زخم های فعلی – راه هایی وجود دارد که می توانید عامل خطر را کاهش دهید. اینها شامل مدیریت فشار خون و کلسترول، ترک سیگار، ورزش منظم (در صورت لزوم)، و نظارت بر مصرف سدیم است.