زمان مطالعه: 7 دقیقه

زخمهای مربوط به جراحی

زخمهای مربوط به جراحی بر اثر بریدگی یا برشی در پوست است که معمولاً توسط چاقوی جراحی در حین عمل ایجاد می شود. زخم جراحی همچنین می تواند نتیجه یک درن در حین جراحی باشد. زخم های جراحی از نظر اندازه بسیار متفاوت هستند. آنها معمولا با بخیه بسته می شوند، اما گاهی اوقات برای بهبودی باز گذاشته می شوند.

 

درجه بندی زخمهای مربوط به جراحی

زخم های مربوط به جراحی را می توان به یکی از چهار دسته طبقه بندی کرد. این دسته بندی ها به میزان آلودگی یا تمیز بودن زخم، خطر عفونت و محل قرارگیری زخم روی بدن بستگی دارد.

درجه اول : اینها زخم های تمیز محسوب می شوند. آنها هیچ نشانه ای از عفونت یا التهاب نشان نمی دهند. آنها اغلب چشم، پوست یا سیستم عروقی را درگیر می کنند.

درجه دوم : این زخم ها تمیز و آلوده در نظر گرفته می شوند. اگرچه زخم ممکن است علائم عفونت را نشان ندهد، اما به دلیل محل قرار گرفتن آن در معرض خطر بیشتری برای عفونی شدن است. به عنوان مثال، زخم های جراحی در دستگاه گوارش ممکن است در معرض خطر بالایی برای عفونت باشند.

درجه سوم: زخم جراحی که در آن جسم خارجی با پوست تماس پیدا کرده باشد، خطر عفونت بالایی دارد و زخم آلوده به حساب می آید. به عنوان مثال، زخم گلوله ممکن است پوست اطراف محل ترمیم جراحی را آلوده کند.

درجه چهارم: این دسته از زخم ها آلوده به کثیف در نظر گرفته می شوند. این شامل زخم هایی است که در معرض مواد مدفوع قرار گرفته اند.

عفونت زخم جراحی چیست؟

هر عمل جراحی باعث ایجاد زخم جراحی می شود. احتمال عفونت زخم بعد از جراحی بین 1 تا 3 درصد است.

عوامل خطر برای ایجاد عفونت زخم جراحی شامل داشتن سایر مشکلات پزشکی مانند دیابت یا ضعف سیستم ایمنی است. سیگاری ها، افراد مسن و افرادی که اضافه وزن دارند نیز خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهند. جراحی‌های اورژانسی، جراحی‌های شکمی و جراحی‌هایی که بیش از دو ساعت طول می‌کشند نیز خطر عفونت را افزایش می‌دهند.

چه عواملی باعث زخمهای مربوط به جراحی می شود؟

زخم های مربوط به جراحی زمانی ایجاد می شوند که جراح با ابزار جراحی به نام چاقوی جراحی برش یا برش ایجاد می کند. طیف گسترده ای از شرایط پزشکی نیاز به جراحی دارند. اندازه زخم به نوع عمل و محل روی بدن بستگی دارد.

زخم‌های جراحی می‌توانند به عنوان زخم‌هایی که در اثر عمل جراحی بر روی بدن ایجاد می‌شوند، تعریف شوند. این زخم‌ها ممکن است به صورت باز یا بسته باشند و معمولاً نیاز به مراقبت و تعهد بهداشتی دارند. در زیر به برخی از نوع‌های معمول زخم‌های جراحی اشاره می‌شود:

زخم‌های جراحی باز: این نوع زخم‌ها به طور آشکار در ناحیه جراحی ایجاد می‌شوند و معمولاً در اثر جراحی باز تشکیل می‌شوند. آنها نیاز به بخیه سریع دارند.

زخم‌های جراحی بسته: این نوع زخم‌ها در داخل بافت پوستی و زیر پوستی قرار دارند و اغلب با بستن چاشنی‌ها و تعلیق موضوعی که جراحی شده، درمان می‌شوند.

زخم‌های جراحی عمیق: این زخم‌ها به عمق بیشتری از لایه‌های پوستی فرا می‌رسند و معمولاً نیاز به تعهد طولانی‌مدت بهداشتی دارند.

زخم‌های جراحی لیزری: این نوع زخم‌ها معمولاً در جراحی‌های لیزری ایجاد می‌شوند و برای درمان آنها ممکن است نیاز به مراقبت خاصی باشد.

توجه به مراقبت‌های بهداشتی، تغذیه مناسب برای بهبودی زخم، و دستورات پزشک پس از جراحی می‌تواند در تسریع فرآیند التیام زخم‌های جراحی و جلوگیری از عوارض آن کمک کند. همچنین، پیروی از دستورات پزشک و پرسنل پزشکی درمانی اهمیت دارد تا عوارض ممکنه کاهش یابد.

علائم عفونت زخمهای جراحی

زخم های جراحی به طور مکرر تحت نظر قرار می گیرند تا مطمئن شویم که به درستی بهبود می یابند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، عفونت ها ممکن است فقط پوست، بافت زیر پوست یا ایمپلنت ها را تحت تاثیر قرار دهند. علائم عفونت زخم جراحی عبارتند از:

افزایش درد و قرمزی اطراف زخم
تاخیر در بهبودی
وجود چرک
بوی بد یا ترشح از زخم

در برخی موارد، زخم جراحی عفونی می تواند خشک یا عمیق تر به نظر برسد. تب نیز ممکن است یک علامت شایع باشد.

یک پزشک می تواند عفونت زخم جراحی را با معاینه زخم، ارزیابی علائم، یا کشت مایع تخلیه شده از زخم تشخیص دهد.

درمان زخمهای مربوط به جراحی چگونه است

درمان زخم جراحی گاهی به محل قرارگیری آن در بدن بستگی دارد. پانسمان های جراحی معمولاً روی زخم قرار می گیرند و ممکن است نیاز به تعویض منظم داشته باشند. پوست اطراف زخم جراحی احتمالاً باید با آب نمک و صابون تمیز شود. زخم ممکن است نیاز به آبیاری با آب نمک نیز داشته باشد. این شامل پر کردن سرنگ با آب نمک و اسپری کردن پوست اطراف زخم است.

مراقبت در منزل

مراقبت در منزل برای زخم جراحی ممکن است شامل برخی از روش‌های مشابه باشد، از جمله تعویض مکرر پانسمان و تمیز کردن. داروهای مسکن بدون نسخه نیز می توانند ناراحتی را کاهش دهند. اغلب، بیماران قبل از بهبود کامل زخم جراحی از کلینیک درمان زخم مرخص می شوند. ضروری است که بیماران تمام دستورالعمل های مراقبت در منزل را رعایت کنند. پیروی از دستورالعمل ها به درستی باعث بهبودی و کاهش احتمال عفونت می شود.

برخی از عوارض زخمهای جراحی چیست؟

هنگامی که زخمهای مربوط به جراحی باعث عفونت می شوند، معمولاً در عرض 30 روز پس از جراحی رخ می دهد. عفونت ها ممکن است قرمز، دردناک، در لمس داغ یا تخلیه چرک باشند. برای درمان عفونت، پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک تجویز کند، یا ممکن است مجبور شود زخم را باز کند تا آن را تمیز کند.

بهبودی متفاوت است و می تواند از هفته ها تا ماه ها طول بکشد. متخصص زخم شما باید بتواند اطلاعات خاصی را در مورد اینکه چه زمانی می توانید به سر کار برگردید، دوباره ورزش کنید و به روال روزانه خود بازگردید، به شما بدهد.

چشم انداز زخم جراحی که به درستی بهبود می یابد خوب است. پیروی از توصیه های کنترل عفونت می تواند شانس بهبود زخم را افزایش دهد.

بهبود زخمهای مربوط به جراحی چقدر طول میکشد

زمان درمان زخمهای مربوط به جراحی متناسب با نوع و اندازه زخم، مکان قرار گرفتن آن، و نیازهای خود بدن به زمان متغیر است. درمان زخم‌های جراحی ممکن است از چند روز تا چند هفته یا حتی چند ماه به طول بیانجامد. در ادامه به عواملی که بر طول زمان درمان زخم‌های جراحی تأثیر می‌گذارند اشاره می‌شود:

نوع زخم: نوع زخم (باز یا بسته) و عمق آن تأثیر زیادی بر زمان درمان دارد. زخم‌های باز معمولاً زمان بیشتری برای بهبود نیاز دارند.

اندازه زخم: اندازه زخم نیز نقش مهمی در زمان درمان دارد. زخم‌های بزرگتر به طبیعت طولانی‌تری برای بهبود نیاز دارند.

مکان زخم: مکان زخم در بدن نیز تأثیر دارد. زخم‌هایی که در مناطق با قدرت بهبود کمتر قرار دارند (مانند پاها) معمولاً زمان بیشتری برای درمان نیاز دارند.

وضعیت عمومی بیمار: وضعیت عمومی بیمار نیز می‌تواند تأثیر گذار باشد. بیماران با سیستم ایمنی ضعیف‌تر ممکن است زمان بیشتری برای بهبود زخم داشته باشند.

دستورات پزشک: پزشک شما دستورات خاصی برای مراقبت و درمان زخم ارائه می‌دهد. پیروی از دستورات پزشک اهمیت دارد تا زمان درمان کمتری نیاز باشد.

نیاز به جراحی دوباره: در برخی موارد، ممکن است نیاز به جراحی دوباره برای بهبود کامل زخم و تعویض مواد داخلی داشته باشید.

به طور کلی، زمان درمان زخمهای مربوط بهجراحی متغیر است و بسته به شرایط فردی و خصوصیات زخم می‌تواند متفاوت باشد. پیروی دقیق از دستورات پزشک و مراقبت‌های بهداشتی ممکن است در کاهش زمان درمان مؤثر باشد.

پانسمان زخمهای مربوط به جراحی چگونه است

پانسمان زخم مربوط به جراحی یک مرحله مهم در مراقبت از زخم‌های جراحی است. در اینجا چند مرحله برای نحوه پانسمان زخم جراحی توضیح داده شده است:

شستشو دقیق دست‌ها: قبل از هر کاری، دست‌های خود را به دقت با صابون و آب گرم بشوئید و خشک کنید. این کار برای جلوگیری از عفونت زخم بسیار مهم است.

آماده‌سازی مواد: مواد مورد نیاز برای پانسمان شامل دستکش‌های پزشکی، سفت کننده‌های محافظتی، محلول شستشو (مثل محلول نمکی فیزیولوژیک)، گازهای پانسمانی، و پوشش‌های ضد آب (مثل بند ضد آب یا پلاستر) می‌شوند. همچنین، داروهای مورد نیاز برای ضد درد یا ضد التهاب ممکن است برای زخم معرفی شوند.

شستشوی زخم: زخم را با محلول شستشو تمیز کنید تا آلودگی و باکتری‌ها از زخم دور شوند. از استفاده از الکل و یا آب اکسیژنه اجتناب کنید زیرا ممکن است زخم را تحریک کنند.

اعمال آنتی‌سپتیک: اگر پزشک تجویز کرده باشد، ممکن است باید مواد آنتی‌سپتیک (مثل بتادین) را بر روی زخم اعمال کنید.

اعمال پانسمان: پانسمان را بر روی زخم قرار دهید. در اینجا گازهای پانسمانی معمولاً به عنوان لایه اول و پوشش ضد آب به عنوان لایه دوم برای حفظ تمیزی و محافظت از زخم استفاده می‌شود. از نوارهای پانسمان یا پلاسترهای ضد آب برای نگهداری پانسمان در محل مورد نظر استفاده کنید.

تغییر پانسمان: زمان تغییر پانسمان به توصیه پزشک شما بستگی دارد. عادتاً بعد از چند روز، پانسمان باید تغییر داده شود تا زخم تحت آن بررسی و پاکسازی شود.

نظارت بر زخم: زخم را به طور دوره‌ای برای نظارت بر تغییرات و بهبود‌ها بررسی کنید و هر نشانه‌ای از عفونت یا مشکلات دیگر به پزشک خود اطلاع دهید.

توجه داشته باشید که پانسمان زخم جراحی باید به دقت و به شیوه تمیز انجام شود تا از عفونت و مشکلات بعدی جلوگیری شود. اگر سوالی دارید یا نگران هر گونه تغییر در زخم هستید، به پزشک خود مراجعه کنید.

چه زمانی باید به متخصص زخم عفونی مراجعه کنیم

زخم‌های باز یا عمیق: اگر زخم شدیدی دارید که عمیق و باز است و خونریزی، التهاب، یا تورم دارد، نیاز به مشاوره تخصصی دارید.

زخم‌های عفونی: اگر زخم شما علائم عفونت از جمله درد شدید، تورم، قرمزی، ترشحات غیرعادی، یا تب دارد، باید به متخصص زخم عفونی مراجعه کنید.

زخم‌های مزمن: اگر زخمی دارید که به مدت طولانی (مثلاً چند هفته یا ماه) بهبود نمی‌یابد و به شدت دردناک است، بهتر است به متخصص زخم مراجعه کنید.

زخم‌هایی که به دلیل بیماری‌های مزمن (مانند دیابت) به وجود آمده‌اند: بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن ممکن است به دلیل کاهش قدرت بهبود و ترمیم زخم‌ها نیاز به مشاوره تخصصی داشته باشند.

زخم‌های پس از عمل جراحی: زخم‌های جراحی که پس از عمل جراحی ایجاد شده‌اند و نیاز به مراقبت و نظارت تخصصی دارند، به متخصص زخم معرفی می‌شوند.

زخم‌های تروماتیک: اگر زخم ناشی از تروما (ضربه، برخورد، یا آسیب مستقیم به بافت) باشد و علائم خاصی داشته باشد، بهتر است به متخصص زخم مراجعه کنید.

در موارد مشابه به متخصص زخم عفونی مراجعه کرده و توجه به تشخیص و مراقبت‌های پزشکی ایشان داشته باشید. متخصص زخم عفونی تخصصی در مدیریت زخم‌های پیچیده و عفونی است و می‌تواند به شما در فرآیند بهبود کمک کند.