بیماران مبتلا به زخم واریس از علائمی از جمله ناراحتی، درد، خارش یا اگزما، و ترومبوز ورید عمقی ظاهر می‌شوند. تشخیص واریس بر اساس تظاهرات بالینی و سونوگرافی است. سونوگرافی دوپلکس استاندارد طلایی برای تشخیص نارسایی وریدهای سطحی در نظر گرفته می شود. طبقه بندی (بالینی، سبب شناسی، آناتومی، پاتوفیزیولوژی) برای توصیف درجه وریدهای واریسی استفاده می شود.
بخش “C” طبقه بندی در رتبه بندی شدت وریدهای واریسی مفیدتر و کاربردی تر است. 9 امتیاز بالینی وریدی برای اندازه گیری بهبود بالینی پس از درمان وریدهای واریسی استفاده شده است. 9،10 سونوگرافی دوبلکس وریدی قبل از عمل برای ارزیابی استفاده می شود.
فهرست موضوعات
علائم نارسایی وریدی روش های درمان کردن زخم واریس
تشخیص
متخصص درمان زخم شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد، از جمله نگاه کردن به پاهای شما در حالی که ایستاده اید تا ورم را بررسی کند. همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد که درد و درد پاهایتان را توضیح دهید.
تست ها
برای تشخیص وریدهای واریسی، پزشک ممکن است آزمایشی به نام سونوگرافی داپلر وریدی پا را توصیه کند. سونوگرافی داپلر یک آزمایش غیرتهاجمی است که از امواج صوتی برای بررسی جریان خون از طریق دریچه‌های وریدها استفاده می‌کند. سونوگرافی پا می تواند به تشخیص لخته خون کمک کند.در این آزمایش، یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یک دستگاه کوچک دستی (مبدل) را که به اندازه یک تکه صابون است، بر روی پوست ناحیه مورد بررسی بدن حرکت می‌دهد. مبدل تصاویر وریدهای پا را به مانیتور ارسال می کند که نتایج را نمایش می دهد.
رفتار
درمان زخم واریس ممکن است شامل اقدامات مراقبت از خود، جوراب‌های فشاری، و جراحی یا روش‌ها باشد. روش‌های درمان واریس اغلب به صورت سرپایی انجام میشود، به این معنی که معمولاً در همان روز به خانه می‌روید.از خدمات بیمه خود بپرسید که آیا درمان واریس جز تحت پوشش است یا خیر. اگر درمان زخم واریس فقط برای بهبود ظاهر پاها انجام شود (دلیل زیبایی)، ممکن است هزینه آن توسط بیمه پوشش داده نشود.
خودمراقبتی
خودمراقبتی – مانند ورزش، بالا بردن پاها هنگام نشستن یا دراز کشیدن، یا پوشیدن جوراب های فشاری – می تواند به کاهش درد رگ های واریسی کمک کرده و از بدتر شدن آنها جلوگیری کند.
جوراب های فشرده
پوشیدن جوراب های فشرده در تمام طول روز اغلب اولین روشی است که باید امتحان کنید. جوراب ساق پاها را منقبض می کند و به رگ ها و ماهیچه های پا کمک می کند تا خون را به طور موثرتری حرکت دهند. میزان فشرده سازی بر اساس نوع و برند متفاوت است.جوراب های فشرده در اکثر داروخانه ها و فروشگاه های لوازم پزشکی موجود است. جوراب‌های واریس نیز در دسترس هستند و در صورت ایجاد علائم واریس ممکن است تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
جراحی یا سایر روش ها
اگر مراحل خودمراقبتی و جوراب‌های فشاری کار نمی‌کنند یا رگ‌های واریسی شدیدتر هستند، ممکن است پزشک درمان زخم جراحی یا سایر روش‌ها را توصیه کند:
اسکلروتراپی. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به رگ های واریسی محلول یا فومی تزریق می کند که باعث زخم شدن و بسته شدن آن رگ ها می شود. در عرض چند هفته، وریدهای واریسی درمان شده باید محو شوند.ممکن است لازم باشد همان رگ بیش از یک بار تزریق شود. اسکلروتراپی نیازی به بیهوشی ندارد و می توان آن را در مطب ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انجام داد.لیزر درمانی. لیزر درمانی انفجارهای شدیدی از نور را به ورید می فرستد که باعث می شود ورید به آرامی محو و ناپدید شود.هیچ برش یا سوزنی استفاده نمی شود.
روش های مبتنی بر کاتتر با استفاده از فرکانس رادیویی یا انرژی لیزر. این روش درمانی ترجیحی برای وریدهای واریسی بزرگتر است. یک متخصص درمان زخم یک لوله نازک (کاتتر) را در ورید بزرگ شده قرار می دهد و نوک کاتتر را با استفاده از فرکانس رادیویی یا انرژی لیزر گرم می کند. با برداشتن کاتتر، گرما باعث از بین رفتن ورید و بسته شدن آن می شود.
بستن بالا و سلب ورید. این روش شامل بستن زخم وریدی قبل از پیوستن به سیاهرگ عمیق و برداشتن رگ از طریق بریدگی های کوچک است. این یک روش سرپایی برای اکثر افراد است. برداشتن ورید مانع از جریان یافتن خون در ساق پا نمی‌شود، زیرا سیاهرگ‌های عمیق‌تر در ساق از حجم بیشتری از خون مراقبت می‌کنند.
فلبکتومی سرپایی. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی رگ های واریسی کوچکتر را از طریق یک سری سوراخ های کوچک پوستی برمی دارد. در این روش سرپایی فقط قسمت هایی از پا که در حال نوک زدن هستند بی حس می شوند. جای زخم معمولاً حداقل است.
شیوه زندگی و درمان های خانگی زخم واریس
پیاده روی یک راه عالی برای تشویق جریان خون در پاها است. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند سطح فعالیت مناسبی را برای شما توصیه کند.وزن را مدیریت کنید. از دست دادن پوندهای اضافی، فشار غیرضروری را از روی رگ‌ها می‌گیرد.از نمک بپرهیزید. برای جلوگیری از تورم ناشی از احتباس آب از یک رژیم غذایی کم نمک پیروی کنید.کفش مناسب انتخاب کنید از کفش های پاشنه بلند خودداری کنید. کفش های پاشنه کوتاه بیشتر عضلات ساق پا را کار می کنند که برای رگ های شما بهتر است.
از پوشیدن لباس های تنگ خودداری کنید. لباس های تنگ را دور کمر، پاها یا کشاله ران خود نپوشید زیرا این لباس ها می توانند جریان خون را کاهش دهند.پاها را بالا بیاورید. برای بهبود جریان خون در پاها، روزانه چندین استراحت کوتاه داشته باشید تا پاها را بالاتر از سطح قلب قرار دهید. به عنوان مثال، دراز بکشید و پاها را روی سه یا چهار بالش قرار دهید.از نشستن یا ایستادن طولانی مدت خودداری کنید. موقعیت خود را مرتباً تغییر دهید تا جریان خون را تشویق کنید.
آماده شدن برای قرار ملاقات شما
ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما باید پاها و پاهای برهنه شما را بررسی کند تا زخم واریس را تشخیص دهد و بفهمد چه درمانی ممکن است برای بیماری شما بهترین باشد.پزشک مراقبت های اولیه شما ممکن است توصیه کند که به پزشک متخصص در بیماری های ورید (فلبولوژیست)، جراح عروق یا پزشکی که بیماری های پوستی را درمان می کند (متخصص پوست یا جراح پوست) مراجعه کنید. در این بین، مراحلی وجود دارد که می توانید برای آماده شدن برای قرار ملاقات خود بردارید.
چه افرادی دچار زخم واریس می‌شوند
زخم واریس یکی از مشکلات شایع در بین افرادی است که با نارسایی‌های وریدی یا مشکلات مرتبط با گردش خون مواجه هستند. این نوع زخم‌ها معمولاً در پایین ساق پا و اطراف قوزک پا ایجاد می‌شوند و به دلیل تجمع خون و فشار زیاد در وریدها، ترمیم آنها به کندی انجام می‌گیرد. در اینجا به بررسی گروه‌های مختلف افرادی می‌پردازیم که بیشتر در معرض زخم‌های واریسی قرار دارند.
افراد با سابقه نارسایی وریدی مزمن
افرادی که دچار نارسایی وریدی مزمن هستند، به دلیل عدم توانایی وریدها در بازگشت مناسب خون به قلب، بیشتر مستعد زخم واریس هستند. این نارسایی معمولاً به دلیل ضعف دریچه‌های وریدی یا وریدهای متسع ایجاد میشود. در این شرایط، خون در وریدها تجمع پیدا می‌کند و فشار داخلی آنها افزایش می‌یابد، که منجر به تورم، التهاب و در نهایت ایجاد زخم میشود.
افراد مسن
با افزایش سن، قابلیت ارتجاعی وریدها کاهش می‌یابد و خطر بروز مشکلات وریدی مانند واریس بیشتر میشود. افراد مسن به دلیل کاهش فعالیت‌های بدنی و تغییرات طبیعی در عروق، بیشتر در معرض زخم‌های واریسی قرار دارند. کاهش عملکرد دریچه‌های وریدی و افزایش فشار وریدی در پاها، از عوامل اصلی در بروز زخم واریس در این گروه سنی است.
افرادی با سابقه خانوادگی واریس
وراثت نقش مهمی در ایجاد واریس و مشکلات وریدی دارد. افرادی که سابقه خانوادگی واریس دارند، بیشتر احتمال دارد که خود نیز به این مشکلات دچار شوند. ژنتیک می‌تواند در ضعف دیواره‌های وریدی و عملکرد نادرست دریچه‌ها مؤثر باشد، که در نهایت منجر به زخم‌های واریسی میشود.
افراد با سبک زندگی کم تحرک
افرادی که بیشتر زمان خود را به نشستن یا ایستادن طولانی می‌گذرانند، بدون داشتن حرکت کافی، بیشتر در معرض زخم‌های واریسی قرار دارند. عدم حرکت مداوم باعث کاهش جریان خون در پاها میشود و فشار وریدی را افزایش می‌دهد. این وضعیت به تدریج منجر به واریس و در نهایت زخم واریس میشود.
افرادی با چاقی و اضافه وزن
اضافه وزن و چاقی، فشار بیشتری بر وریدهای پا وارد می‌کند و خطر بروز زخم‌های واریسی را افزایش می‌دهد. وزن اضافی باعث افزایش فشار بر وریدهای سطحی و عمقی پا میشود، که می‌تواند به ایجاد واریس و زخم‌های مرتبط منجر شود.
زنان باردار
زنان باردار به دلیل تغییرات هورمونی و افزایش فشار در ناحیه لگن و پاها، بیشتر مستعد مشکلات وریدی و زخم واریس هستند. این تغییرات می‌تواند باعث ضعف در دریچه‌های وریدی و ایجاد واریس و زخم شود.
نتیجه‌گیری
در مجموع، افرادی با نارسایی‌های وریدی، سابقه خانوادگی واریس، سبک زندگی کم‌تحرک، چاقی و زنان باردار بیشتر در معرض زخم‌های واریسی قرار دارند. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب این زخم‌ها می‌تواند به کاهش عوارض و بهبود کیفیت زندگی این افراد کمک کند.
آنچه شما می توانید برای درمان کردن زخم واریس انجام بدهید
فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:
علائم شما، از جمله علائمی که ممکن است به نظر غیرمرتبط با وریدهای واریسی و زمان شروع آنها باشد اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سابقه خانوادگی واریس یا رگ‌های عنکبوتی تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی
برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
محتمل ترین علت علائم من چیست؟
آیا دلایل احتمالی دیگری برای واریس من وجود دارد؟
به چه آزمایشاتی نیاز خواهم داشت؟
چه درمانی را برای من توصیه می کنید؟
چگونه می توانم رگ های واریسی را در کنار سایر بیماری هایی که دارم مدیریت کنم؟
آیا لازم است هر فعالیتی را محدود کنم؟
آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
از کلینیک درمان خود چه انتظاری دارید
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد، از جمله:
چه زمانی متوجه رگ های واریسی شدید؟
درد داری؟ اگر بله، شدت آن چقدر است؟
به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بدتر کند؟
کاری که در این بین می توانید انجام دهید
حتی قبل از قرار ملاقات، می توانید مراقبت از خود را شروع کنید.
سعی کنید برای مدت طولانی در یک وضعیت بایستید یا ننشینید.
وقتی نشسته اید پاهای خود را بالا بیاورید.
از کفش های ناراحت کننده و جوراب های تنگ یا جوراب بافی خودداری کنید.
