عوامل مهمی که باعث تاخیر در بهبود زخم می شود

تاخیر در بهبود زخم – زخم عبارت است از اختلال در ساختار و عملکرد طبیعی پوست و بافت نرم زیرین زخم های حاد در افراد عادی و سالم از طریق یک توالی منظم از رویدادهای فیزیولوژیکی بهبود می یابند.

پیچیدگی همپوشانی مسیر ترمیم زخم برای جلوگیری از مختل کردن یک عامل اولیه در این فرآیند عمل می کند. به عنوان مثال، ایسکمی بافتی و نوروپاتی موضعی می‌تواند کموتاکسی را در طول هموستاز و مراحل التهابی مختل کند، نکروز بافتی و عفونت تعادل التهاب را تغییر می‌دهد و برای اکسیژن رقابت می‌کند، و ادم دور زخم و بی‌ثباتی زخم کنترل‌نشده فعالیت میوفیبروبلاست، رسوب کلاژن و اتصال متقابل را مختل می‌کند.

اختلال در بهبود زخم

اختلال در تاخیر در بهبود زخم اغلب در شرایط متعدد و مسائل کوچک‌تری که باعث توقف روند بهبودی می‌شوند رخ می‌دهد. با این حال، عفونت یا ایسکمی به تنهایی می تواند به طور قابل توجهی بهبود زخم را مختل کند.

هنگامی که روند بهبود متوقف می شود، ممکن است یک زخم مزمن ایجاد شود و این احتمال بیشتر در بیماران مبتلا به اختلالات پزشکی زمینه ای رخ می دهد. زخم مزمن معمولاً اندام تحتانی را با شیوعی بین 3 تا 7 درصد در جمعیت بزرگسالان درگیر می کند . شایع‌ترین زخم‌های التیام‌ناپذیری که اندام‌های تحتانی را تحت تأثیر قرار می‌دهند، با نارسایی مزمن وریدی، بیماری شریان‌های محیطی و دیابت مرتبط هستند.

التیام زخم ها زمان بر است، اما حتی شدیدترین آسیب ها نیز باید در عرض هشت هفته بهبود یابند. متأسفانه، برخی از افراد با تأخیر در بهبود زخم مواجه می‌شوند که منجر به راکد، متورم یا بی‌حس شدن بافت با رنگ‌ها، بوها و ترشحات عجیب و غریب می‌شود. اگرچه علل زخم مزمن متفاوت است، اما تعداد کمی از آن‌ها شایع‌تر هستند، بنابراین نظارت بر این ناحیه برای این مسائل بسیار مهم است.

درمان زخم چگونه است

اگرچه زخم های جزئی را می توان در خانه درمان کرد، اما زخم های جدی، جراحات یا برش های جراحی نیاز به مراقبت حرفه ای از زخم دارند. متخصصان درمان زخم ، زخم ها و هر گونه علائم یا عارضه مانند بیماری های عفونی را در طول بهبودی تحت نظر دارند. در صورت بروز مشکلات، تیم پزشکی بهترین درمان و مدیریت درد مورد نیاز را تعیین می کند. اگر می‌خواهید در مورد عواملی که باعث کندی بهبود زخم می‌شود بیشتر بدانید، بخش‌های زیر را بخوانید.

کلینیک درمان زخم مراقبت از زخم سرپایی و بستری را در تهران ارائه می دهد. در مورد درمان زخم جراحی بیشتر بدانید

شایع ترین علت تاخیر در بهبود زخم

شایع ترین علت عفونت است، اگرچه چندین عامل دیگر نیز ممکن است بر توانایی فرد برای بهبودی تأثیر بگذارد.

هنگامی که پوست شکسته می شود، میکروارگانیسم ها وارد زخم می شوند و آن را آلوده می کنند. سپس باکتری ها تکثیر می شوند و در سراسر منطقه پخش می شوند و روند بهبودی را متوقف می کنند.هنگامی که عفونت به وجود می آید چندین علامت رخ می دهد. این شامل:

التهاب طولانی مدت
سرخی
ترشحات بدبو

پزشک ممکن است برای مبارزه با عفونت و از سرگیری و تاخیر در بهبود زخم، آنتی بیوتیک تجویز کند.

عوامل مهم دیگر

اگرچه عفونت اغلب باعث تأخیر در بهبود زخم می شود، چندین مشکل دیگر نیز ممکن است از بهبودی جلوگیری کند. محل زخم یکی از نگرانی های احتمالی است زیرا برخی از نواحی می توانند آسیب بیشتری نسبت به سایرین داشته باشند.

برای مثال:

دراز کشیدن بر روی زخم ها برای مدت طولانی باعث فشار و کاهش گردش خون می شود. پاها و دست ها اغلب مورد استفاده قرار می گیرند و باعث ضربه های مکرر و تاخیر در بهبودی می شوند.

گردش خون ضعیف جنبه دیگری است که زمان بهبودی را افزایش می دهد. خون سلول ها، تغذیه و اکسیژن لازم را برای حفظ عملکرد به بقیه بدن می رساند. زخم ها برای بهبود سریع به مقادیر بیشتری از این عوامل نیاز دارند. شرایط پزشکی، مانند دیابت یا چاقی، جریان خون را کند می کند، از بهبود و ایجاد زخم های مزمن جلوگیری می کند.

انتخاب نامناسب سبک زندگی هر جنبه ای از نحوه عملکرد بدن و بهبود خود را تغییر می دهد. به عنوان مثال، یک رژیم غذایی نامناسب پروتئین های لازم برای بازسازی بافت را در طول دوره بهبودی کاهش می دهد. هیدراتاسیون نیز برای بهبودی ضروری است، بنابراین ننوشیدن آب کافی از این امر جلوگیری می کند.

عدم تحرک بدنی ورزش گردش خون و اکسیژن رسانی را افزایش می دهد، در حالی که سبک زندگی بی تحرک اثر معکوس دارد و باعث مشکلات سلامتی از جمله تاخیر در بهبود زخم می شود. کسانی که از فعالیت بدنی اجتناب می کنند نیز کنترل وزن خود را دشوارتر می کنند. چاقی ناشی از آن به نواحی آسیب دیده فشار وارد می کند و باعث ایجاد زخم های مزمن می شود.

مصرف دخانیات باعث ایجاد مشکلات مختلف سلامتی مانند بیماری های ریوی یا قلبی عروقی می شود. همچنین باعث غلیظ شدن خون و حرکت آهسته‌تر در بدن می‌شود و از گردش خون مناسب و کاهش سرعت بهبودی جلوگیری می‌کند.

استرس به مسائل و شرایط مختلف سلامتی از جمله فشار خون بالا، اضطراب، بیماری قلبی، سکته مغزی و افسردگی کمک می کند. وقتی تحت استرس قرار می گیرد، بدن کورتیزول ترشح می کند که سیتوکین های ضروری برای بهبودی را مسدود می کند. هر چه سطح استرس بالاتر باشد و طول بکشد، بهبود زخم بیشتر می شود.

عوارض مهم تاخیر در بهبود زخم

درک کامل آناتومی و فیزیولوژی پوست، مراحل فرآیند بهبود، انواع زخم ها و گزینه های ترمیم زخم برای شناخت عواملی که ممکن است باعث تاخیر در بهبود زخم را پیچیده یا دچار مشکل کند، ضروری است. هر ملاحظاتی نقش کلیدی در ارزیابی و مدیریت انواع زخم ها ایفا می کند. در این ستون به بررسی عوامل مختلفی می پردازیم که ممکن است باعث تأخیر یا ممانعت از بهبودی – موضعی و سیستمیک شوند.

بهبود زخم می تواند توسط عوامل محلی خود زخم، از جمله خشک شدن، عفونت یا حضور غیر طبیعی باکتری، خیساندن، نکروز، فشار، تروما و ادم به تاخیر بیفتد.

خشک شدن یک محیط مرطوب به زخم ها اجازه می دهد تا سریع تر و با درد کمتری نسبت به محیط خشک که در آن سلول ها معمولاً کم آب می شوند و می میرند، بهبود پیدا کنند. این باعث ایجاد دلمه یا پوسته روی محل زخم می شود که مانع از بهبودی می شود. اگر زخم با یک پانسمان نگهدارنده رطوبت هیدراته نگه داشته شود، مهاجرت سلول های اپیدرمی افزایش می یابد و اپیتلیال شدن را تشویق می کند.

کدام عامل نقشی مهمی در تاخیر در بهبود زخم دارد

عفونت یا حضور غیر طبیعی باکتری. اگر عفونت وجود داشته باشد، همانطور که درناژ چرکی یا اگزودا، سفتی، اریتم، یا تب مشهود است، باید کشت زخم برای شناسایی باکتری های متخلف و هدایت درمان آنتی بیوتیکی انجام شود. هنگامی که زخم فشاری یا زخم تمام ضخامت تا استخوان گسترش می یابد. بهبود نمی یابد، بیمار باید از نظر علائم استئومیلیت ارزیابی شود.

هر گونه کشت غیر طبیعی یا سایر نتایج آزمایش باید به پزشک گزارش شود تا آنتی بیوتیک های مناسب برای درمان عفونت تجویز شود.

خیساندن. بی اختیاری ادرار و مدفوع می تواند یکپارچگی پوست را تغییر دهد. آموزش مراقبان در مورد مراقبت مناسب از پوست برای مدیریت موفق پوست و زخم ضروری است.

نکروز. بافت مرده و از بین رفته (نکروز) می تواند تاخیر در بهبود زخم را دچار مشکل کند. اسلاف و اسکار دو نوع بافت نکروزه هستند که ممکن است در زخم ظاهر شوند. Slough بافت نکروزه مرطوب، شل و رشته ای است که معمولاً زرد است. Eschar که به صورت بافت خشک، ضخیم و چرمی ظاهر می شود، ممکن است سیاه باشد. در بیشتر موارد، بافت نکروزه باید قبل از ترمیم و بهبودی برداشته شود.

تروما و ادم. زخم‌ها به کندی بهبود می‌یابند و ممکن است در محیطی که مکرراً دچار آسیب می‌شوند یا به دلیل ادم از خون رسانی موضعی محروم می‌شوند، اصلاً التیام نیابند.

بهبود زخم می تواند توسط عوامل سیستمیک که ارتباط مستقیم کمی با محل خود زخم دارند یا هیچ ارتباط مستقیمی ندارند به تاخیر بیاندازد. اینها شامل سن، نوع بدن، بیماری مزمن، سرکوب سیستم ایمنی، وضعیت تغذیه، پرتودرمانی و نارسایی های عروقی است.

سن. زخم‌ها در بیماران مسن‌تر ممکن است کندتر از زخم‌های بیماران جوان‌تر بهبود پیدا کنند، عمدتاً به دلیل بیماری‌های همراهی که با بالا رفتن سن فرد رخ می‌دهد. بیماران مسن ممکن است مصرف ناکافی مواد مغذی، پاسخ‌های هورمونی تغییر یافته، هیدراتاسیون ضعیف و سیستم ایمنی، گردش خون و تنفس را به خطر بیاندازند که هر یک از این موارد می‌تواند خطر شکستگی پوست را افزایش داده و تاخیر در بهبود زخم را دچار مشکل کند.

نوع بدن. نوع بدن نیز ممکن است بر بهبود زخم تأثیر بگذارد. برای مثال، یک بیمار چاق ممکن است به دلیل خون رسانی ضعیف به بافت چربی، در بهبود زخم دچار مشکل شود. علاوه بر این، برخی از بیماران چاق دارای سوء تغذیه پروتئینی هستند که باعث اختلال بیشتر در روند بهبودی می شود. برعکس، زمانی که بیمار لاغر شده است، کمبود اکسیژن و ذخایر غذایی ممکن است باعث تاخیر در بهبود زخم بشود.

چه بیماری هایی باعث تاخیر در بهبود زخم میشوند؟

بیماری های مزمن. بیماری عروق کرونر، بیماری عروق محیطی، سرطان و دیابت چند مورد از بیماری های مزمنی هستند که می توانند تاخیر در بهبود زخم را به خطر بیندازند. بیماران مبتلا به بیماری های مزمن باید از نزدیک در طول دوره مراقبت خود پیگیری شوند تا بهترین برنامه ارائه شود.

سرکوب سیستم ایمنی و پرتودرمانی. سرکوب سیستم ایمنی توسط بیماری، دارو یا سن می تواند بهبود زخم را به تاخیر بیندازد. پرتودرمانی می تواند باعث ایجاد زخم یا تغییر در پوست شود، چه بلافاصله پس از درمان یا پس از پایان درمان.

مقادیر آزمایشگاهی نشانگرهای تغذیه‌ای تنها ارزش‌های آزمایشگاهی نیستند که هنگام ارزیابی بهبودی باید در نظر گرفته شوند. اندازه گیری سطح هموگلوبین به ارزیابی ظرفیت حمل اکسیژن خون کمک می کند. با این حال، ممکن است ارزیابی عملکرد کبد، کلیه و تیروئید نیز برای تعیین ظرفیت شفای بیمار ضروری باشد.

وضعیت تغذیه. ارزیابی تغذیه مداوم ضروری است زیرا ظاهر بصری بیمار یا زخم شاخص قابل اعتمادی برای دریافت مقدار مناسب مواد مغذی نیست. سطوح آلبومین و پره آلبومین، تعداد کل لنفوسیت ها و سطوح ترانسفرین نشانگرهای سوء تغذیه هستند و باید به طور مرتب ارزیابی و کنترل شوند، زیرا پروتئین برای رشد سلولی مورد نیاز است.

نارسایی عروقی. زخم های مختلف – مانند زخم های شریانی، دیابتی، فشاری و وریدی – می توانند اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار دهند. کاهش خون رسانی یکی از علل شایع این زخم ها است. پزشک باید نوع زخم را برای اطمینان از درمان های موضعی و حمایتی مناسب شناسایی کند.

برای دریافت اطلاعات کافی از درمان انواع زخم با کارشناسان ما در کلینیک درمان زخم در ارتباط باشید.