روش های درمانی برای زخم های مزمن

روش های درمانی برای زخم های مزمن به طور منظم با استفاده از پانسمان و باند زخم تمیز و پوشانده می شوند. اگر با وجود این مراقبت از زخم، پس از مدت‌ها زخم هنوز بهبود نیافته است، از درمان‌های خاصی مانند درمان زخم با فشار منفی یا پیوند پوست استفاده می‌شود.

اگر زخمی با وجود درمان پس از 4 تا 12 هفته شروع به بهبودی نکرده باشد، مزمن تلقی می شود. این نوع زخم ها معمولاً در نتیجه گردش خون ضعیف، دیابت یا ضعف سیستم ایمنی ایجاد می شوند. زخم های باز روی ساق پا به عنوان زخم وریدی پا نیز شناخته می شود.علاوه بر درمان بیماری زمینه ای و مراقبت از زخم، تسکین درد نیز مهم است. برخی از افراد با زخم های پیچیده و ضعیف که بهبود می یابند، حمایت روانی را نیز مفید می دانند.

تمیز کردن زخم برای درمان کردن زخم های مزمن

زخم اغلب هنگام تعویض پانسمان تمیز می شود و معمولاً از محلول نمک استفاده می شود. به طور کلی، در مورد مزایا و معایب محلول‌های مختلفی که برای تمیز کردن زخم‌ها استفاده می‌شوند و اینکه چگونه بر روند بهبودی تأثیر می‌گذارند، اطلاعات کافی وجود ندارد. همچنین هنوز مشخص نیست که آیا آب می تواند برای تمیز کردن پزشکی زخم ها استفاده شود یا خیر.

دبریدمان زخم

هنگام انجام روش های درمانی برای زخم های مزمن، پزشکان یا پرستاران اغلب بافت مرده یا عفونی را برمی دارند. این به عنوان دبریدمان شناخته می شود. این بافت با استفاده از ابزارهایی مانند موچین، یک ابزار قاشق مانند تیز به نام کورت یا چاقوی جراحی برداشته می شود.

گاهی اوقات از ژل مبتنی بر آنزیم نیز برای کمک به تمیز کردن زخم استفاده می شود.زخم را می توان با استفاده از جت آب با فشار بالا نیز تمیز کرد. شکل دیگری از دبریدمان زخم شامل استفاده از گونه خاصی از ماگوت ها (لارو مگس) است که مخصوصاً برای اهداف پزشکی پرورش داده می شوند. ماگوت ها یا به صورت خود یا در کیسه روی زخم قرار می گیرند. آنها بافت و مایع مرده را از زخم خارج می کنند.

از آنجایی که دبریدمان اغلب دردناک است، از یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن زخم از قبل استفاده می شود، به عنوان مثال با استفاده از یک پماد. اگر درد شدیدتری انتظار می رود، می توان قبل از درمان از مسکن استفاده کرد. زخم های بزرگتر گاهی تحت بیهوشی عمومی تمیز می شوند.

پانسمان زخم

هنگامی که متخصص زخم را تمیز کرد، آن را با یک پانسمان جدید می پوشانند. بیشتر زخم ها مرطوب نگه داشته می شوند، به عنوان مثال با کمپرس مرطوب. اما انواع پانسمان های زیر را می توان به جای آن استفاده کرد:

فیلم های
گاز پانسمان
پانسمان هیدروژل
پانسمان های هیدروکلوئیدی
پانسمان های حاوی نقره یا آلژینات
پانسمان فوم

کاربرد پانسمان روی زخم

پانسمان ها برای برداشتن مایع اضافی از زخم و محافظت از آن در برابر عفونت استفاده می شوند. آنها معمولاً چند روز روی زخم باقی می مانند. اگر مشخص است که دیگر نمی توانند ترشحات زخم را جذب کنند، اگر از جای خود خارج می شوند، یا اگر مایع از بانداژ بیرون می ریزد، باید پانسمان زخم را تعویض کنید. مشخص نیست که آیا انواع خاصی از پانسمان های زخم بهتر از سایرین هستند یا خیر.

علاوه بر این، موادی به نام فاکتورهای رشد را می توان روی زخم گذاشت تا به رشد بهتر سلول ها کمک کند. یک رویکرد شامل قرار دادن مقداری از خون خود بیمار در یک دستگاه برای افزایش غلظت پلاسمای خون است (پلاسمای غنی از پلاکت، ). خونی که به این ترتیب تهیه می شود سپس به صورت ژل روی زخم قرار می گیرد.

فاکتورهای رشد را می توان به صورت شیمیایی نیز ساخت. مطالعات متعدد نشان می دهد که آنها می توانند به بهبود بهتر زخم های مزمن کمک کنند.عسل به طور سنتی در مراقبت از زخم استفاده می شود. اما استفاده از عسل مخصوص آماده شده قبل از پانسمان زخم احتمالاً هیچ مزیتی ندارد. تأثیر استفاده از عسل در درمان زخم‌های ساق پا تاکنون فقط در افراد مبتلا به زخم‌های وریدی پا آزمایش شده است.

جوراب های فشاری و بانداژهای فشاری

اگر نارسایی وریدی عامل ایجاد زخم مزمن باشد، جوراب های فشاری یا بانداژ فشاری می توانند به بهبود سریعتر آن کمک کنند. فشار ناشی از جوراب‌ها و بانداژها به رگ‌ها کمک می‌کند تا خون را به قلب برگردانند. این کار همچنین درد ناشی از زخم های وریدی پا را تسکین می دهد.

آنتی بیوتیک ها

زخم ها در صورت آلوده شدن به باکتری، حتی کمتر به خوبی بهبود می یابند. بسته به شدت عفونت، ممکن است آنتی بیوتیک در نظر گرفته شود. آنها معمولاً به صورت قرص مصرف می شوند، اما گاهی اوقات به صورت پماد روی زخم قرار می گیرند یا با استفاده از پانسمان روی زخم قرار می گیرند.

اکسیژن درمانی هیپرباریک

در اکسیژن درمانی هایپرباریک، شما به یک محفظه مخصوص می روید تا تحت فشار بالا اکسیژن را تنفس کنید. این به منظور افزایش غلظت اکسیژن در خون شما و بهبود خون رسانی به ناحیه زخم است.تحقیقات نشان می دهد که اکسیژن درمانی هایپرباریک می تواند بهبود زخم را در افراد مبتلا به مشکلات پای دیابتی بهبود بخشد.

درمان کردن زخم های مزمن با فشار منفی

در درمان زخم با فشار منفی (که به آن بسته شدن یا درمان با کمک خلاء نیز گفته می شود)، زخم با یک پانسمان هوادهی پوشیده می شود که توسط یک لوله نازک به پمپ متصل می شود. پمپ به طور مداوم مایع را از زخم می مکد و فشار منفی را در سراسر سطح زخم ایجاد می کند. هدف افزایش جریان خون به زخم است. همچنین به مرطوب نگه داشتن زخم کمک می کند، که همچنین به منظور بهبود روند بهبودی است. تحقیقات نشان می دهد که درمان زخم عفونی با فشار منفی به بهبود بهتر زخم های مزمن کمک می کند و همچنین می تواند طول مدت بستری در بیمارستان را کاهش دهد.

پمپی که به زخم متصل است تا حدودی تحرک شما را محدود می کند و صدا ایجاد می کند. برخی افراد این را آزار دهنده می دانند. تعویض پانسمان و لوله نیز می تواند دردناک باشد و باعث خونریزی کمی شود.

پیوند پوست

اگر زخم آنقدر بزرگ باشد که به خودی خود بسته نشود، پیوند پوست به عنوان یک گزینه درمانی در نظر گرفته می شود. در این روش، پوست از قسمت دیگری از بدن – معمولاً بالای ساق شما – گرفته می‌شود و به زخم پیوند زده می‌شود. همچنین پیوندهایی وجود دارند که از محصولات سلولی انسان و مواد مصنوعی ساخته می شوند.پیوندهای پوستی احتمال بهبود ضعیف زخم‌های وریدی پا را افزایش می‌دهند که سریع‌تر بسته شوند. زخم های مزمن پا در افراد مبتلا به دیابت نیز پس از پیوند پوست سریعتر بهبود می یابند.

سونوگرافی و الکترومغناطیسی درمانی برای درمان کردن زخم های مزمن

اولتراسوند درمانی شامل درمان زخم های مزمن با استفاده از امواج صوتی است. امواج صوتی بافت را گرمتر می کند. اما درمان اولتراسوند از نظر علمی برای کمک به بهبود سریعتر زخم ثابت نشده است.همین امر در مورد الکترومغناطیسی درمانی نیز صدق می کند که در آن امواج الکترومغناطیسی ضعیف با استفاده از بالش ها یا تشک هایی که دارای آهنربا هستند روی زخم اعمال می شود.

روش های تشخیص زخم های مزمن

تشخیص زخم مزمن یک فرآیند حیاتی در مدیریت و درمان زخم‌های طولانی‌مدت است که به دلیل عدم بهبود در زمان طبیعی، معمولاً بیش از سه ماه، به این نام شناخته می‌شوند. این زخم‌ها می‌توانند ناشی از عوامل مختلفی مانند دیابت، فشار خون بالا، بیماری‌های عروقی یا زخم‌های فشاری باشند. برای تشخیص صحیح زخم مزمن، باید به چند مرحله مهم توجه کرد.

اولین گام در تشخیص زخم مزمن، بررسی دقیق تاریخچه پزشکی بیمار است. این شامل بررسی بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، مشکلات قلبی، یا بیماری‌های خودایمنی است که می‌توانند به فرآیند بهبود زخم تاثیر بگذارند. همچنین، توجه به سابقه زخم‌های قبلی و هرگونه جراحی یا درمان‌های قبلی نیز ضروری است.

گام بعدی، ارزیابی بالینی زخم است. پزشک با معاینه فیزیکی، وضعیت زخم را از نظر اندازه، عمق، رنگ، و حضور علائم عفونت مانند ترشح غیرطبیعی یا بوی بد بررسی می‌کند. همچنین، بررسی وضعیت بافت‌های اطراف زخم برای تشخیص نشانه‌های ادم (تورم)، قرمزی یا حساسیت نیز اهمیت دارد.

آزمایش‌های تشخیصی نیز نقش مهمی در تعیین مزمن بودن زخم دارند. آزمایش‌های خونی برای ارزیابی سطح قند خون، عملکرد کلیه‌ها و ارزیابی وضعیت عفونت از طریق شمارش گلبول‌های سفید انجام می‌شوند. تست‌های عروقی مانند داپلر سونوگرافی نیز برای ارزیابی جریان خون در ناحیه زخم می‌توانند مفید باشند.

در برخی موارد، تصویربرداری پیشرفته مانند MRI یا سی‌تی اسکن برای بررسی عمق زخم و تاثیر آن بر بافت‌های اطراف به کار می‌رود. این تکنیک‌ها می‌توانند به شناسایی مشکلات عمقی‌تر که با معاینه فیزیکی قابل مشاهده نیستند، کمک کنند.

تشخیص دقیق و به موقع زخم مزمن از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا باعث می‌شود تا برنامه درمانی مناسب انتخاب شود و از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری شود. همکاری بین بیمار و تیم درمانی در این فرآیند کلیدی است.

گزینه های مدیریت درد چیست؟

زخم‌ های مزمن دردناک می‌توانند باری در زندگی روزمره باشند و همچنین مانع از خواب راحت شما شوند. درد مداوم واقعاً می تواند شما را فرسوده کند و باعث شود بعد از مدتی احساس افسردگی کنید یا حتی احساس افسردگی کنید.اغلب هنگام تعویض پانسمان دردناک است، به خصوص اگر پانسمان به زخم چسبیده باشد. اما این درد را می توان به روش های مختلفی کاهش داد – به عنوان مثال، با استفاده از پانسمان هایی که احتمال چسبیدن آنها به زخم کمتر است. همچنین می توان ابتدا زخم را با محلول نمک شستشو داد تا پانسمان راحت تر از بین برود.

داروهایی مانند استامینوفن (پاراستامول) یا ایبوپروفن می توانند به کاهش درد خفیف تا متوسط کمک کنند. برخی از پانسمان ها حاوی مسکن نیز هستند. اگر آنها به اندازه کافی مؤثر نباشند، پزشک می تواند مسکن قوی تری تجویز کند.افرادی که درد مزمن دارند می توانند از درمان مدیریت درد و حمایت روانی کلینیک درمان زخم در تهران بهره مند شوند. هدف از درمان‌های روان‌شناختی برای مدیریت درد کمک به افراد برای مقابله بهتر با درد در زندگی روزمره است.