چگونه زخم بهبود پیدا می کند

زخم عبارت است از شکستگی یا شکاف در پوست. پوست شما از بدن شما در برابر میکروب ها محافظت می کند. هنگامی که پوست شکسته می شود، حتی در حین جراحی، میکروب ها می توانند وارد شوند و باعث عفونت شوند. زخم ها اغلب به دلیل تصادف یا جراحت ایجاد می شوند.

انواع زخم ها عبارتند از:

برش ها
خراش ها
سوراخ کردن زخم ها
سوختن
زخم های فشاری

زخم ممکن است صاف یا دندانه دار باشد. ممکن است نزدیک سطح پوست یا عمیق تر باشد. زخم های عمیق می توانند تأثیر بگذارند:

تاندون ها
ماهیچه ها
رباط ها
اعصاب
رگ های خونی
استخوان ها

زخم های جزئی اغلب به راحتی بهبود می یابند، اما همه زخم ها برای جلوگیری از عفونت نیاز به مراقبت دارند.

مراحل بهبود زخم

زخم ها در مراحل بهبود می یابند. هر چه زخم کوچکتر باشد، سریعتر بهبود می یابد. هر چه زخم بزرگتر یا عمیق تر باشد، مدت زمان بیشتری برای التیام آن طول می کشد. هنگامی که دچار بریدگی، خراش یا سوراخ می شوید، زخم خونریزی می کند.خون در عرض چند دقیقه یا کمتر شروع به لخته شدن کرده و خونریزی را متوقف می کند.

لخته های خون خشک می شوند و پوسته ای تشکیل می دهند که از بافت زیرین آن در برابر میکروب ها محافظت می کند.
همه زخم ها خونریزی نمی کنند. به عنوان مثال، سوختگی، برخی از زخم های سوراخ شده و درمان زخم بستر خونریزی ندارند.

پس از تشکیل دلمه، سیستم ایمنی بدن شما شروع به محافظت از زخم در برابر عفونت می کند. زخم کمی متورم، قرمز یا صورتی و حساس می شود.همچنین ممکن است مقداری مایع شفاف از زخم را مشاهده کنید. این مایع به تمیز کردن ناحیه کمک می کند.رگ های خونی در ناحیه باز می شوند، بنابراین خون می تواند اکسیژن و مواد مغذی را به زخم برساند. اکسیژن برای بهبودی ضروری است.

دیگر مراحل درمان زخم

گلبول های سفید به مبارزه با عفونت ناشی از میکروب ها کمک می کنند و شروع به ترمیم زخم می کنند.

 این مرحله حدود 2 تا 5 روز طول می کشد.

رشد و بازسازی بافت در مرحله بعدی اتفاق می افتد.

در حدود 3 هفته آینده، بدن رگ های خونی شکسته را ترمیم می کند و بافت جدید رشد می کند.

گلبول‌های قرمز به ساخت کلاژن کمک می‌کنند که فیبرهای سفید و سفت هستند و پایه‌ای برای بافت جدید تشکیل می‌دهند.

 زخم شروع به پر شدن با بافت جدید می کند که به آن بافت گرانوله می گویند.

 پوست جدید روی این بافت شروع به تشکیل می کند.

با بهبود زخم، لبه ها به سمت داخل کشیده می شوند و زخم کوچکتر می شود.

جای زخم ایجاد می شود و زخم قوی تر می شود.

با ادامه بهبودی، ممکن است متوجه خارش ناحیه شوید. پس از افتادن دلمه، ناحیه ممکن است کشیده، قرمز و براق به نظر برسد.

اسکار ایجاد شده کوچکتر از زخم اصلی خواهد بود. نسبت به پوست اطراف آن قوی تر و انعطاف پذیرتر خواهد بود.
با گذشت زمان، جای زخم محو می شود و ممکن است به طور کامل ناپدید شود. این می تواند تا 2 سال طول بکشد. برخی از اسکار زخم هرگز به طور کامل از بین نمی روند.

اسکارها به این دلیل ایجاد می شوند که بافت جدید متفاوت از بافت اصلی رشد می کند. اگر فقط لایه بالایی پوست را زخمی کرده باشید، احتمالاً جای زخم نخواهید داشت. با زخم های عمیق تر، احتمال بیشتری وجود دارد که اسکار داشته باشید.
برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض زخم هستند. برخی ممکن است اسکارهای ضخیم و ناخوشایندی به نام کلوئید داشته باشند. افرادی که پوست تیره‌تری دارند بیشتر در معرض کلوئید هستند.

مراحل اولیه بهبود زخم عبارتند از:

توقف خونریزی (هموستاز). هنگامی که پوست شما بریده می شود، خراشیده می شود یا سوراخ می شود، معمولاً شروع به خونریزی می کنید. در عرض چند دقیقه یا حتی چند ثانیه، سلول‌های خون شروع به جمع شدن و لخته شدن می‌کنند و از زخم محافظت می‌کنند و از از دست دادن خون بیشتر جلوگیری می‌کنند.

این لخته ها که با خشک شدن به دلمه تبدیل می شوند توسط نوعی سلول خونی به نام پلاکت ایجاد می شوند. این لخته همچنین حاوی پروتئینی به نام فیبرین است که شبکه ای را برای نگه داشتن لخته در جای خود تشکیل می دهد.

التهاب. هنگامی که زخم با لخته بسته می شود، رگ های خونی می توانند کمی باز شوند تا مواد مغذی تازه و اکسیژن برای بهبودی وارد زخم شوند. اکسیژن موجود در خون برای بهبودی ضروری است. تعادل مناسب اکسیژن نیز مهم است – خیلی زیاد یا خیلی کم و زخم به درستی بهبود نمی یابد.

نوع دیگری از سلول های خونی، گلبول سفید خونی به نام ماکروفاژ، نقش محافظ زخم را بر عهده می گیرد. این سلول با عفونت مبارزه می کند و بر روند ترمیم نظارت می کند. ممکن است در این زمان مقداری مایع شفاف روی برش یا اطراف آن مشاهده کنید. این به تمیز کردن زخم کمک می کند. ماکروفاژها همچنین پیام‌رسان‌های شیمیایی به نام فاکتورهای رشد تولید می‌کنند که به ترمیم زخم کمک می‌کنند.

رشد و بازسازی سلول های خونی

از جمله گلبول های قرمز غنی از اکسیژن، برای کمک به ساخت بافت جدید وارد می شوند. سیگنال‌های شیمیایی به سلول‌ها دستور می‌دهند تا کلاژن، که به عنوان نوعی داربست عمل می‌کند، و سایر بافت‌ها را برای شروع فرآیند ترمیم ایجاد کنند. گاهی اوقات، نتیجه این فرآیند را به صورت زخمی می بینید که با رنگ قرمز شروع می شود و در نهایت کدر می شود.

تقویت. با گذشت زمان، بافت جدید قوی تر می شود. ممکن است متوجه کشش، خارش و حتی چروکیدگی زخم شوید. در عرض 3 ماه، زخم در ترمیم تقریباً به اندازه قبل از ضربه قوی است. کل فرآیند بهبودی ممکن است چند سال طول بکشد تا کامل شود.

مراقبت از زخم شما

مراقبت صحیح از زخم به معنای تمیز و پوشاندن آن است. این می تواند به جلوگیری از عفونت و جای زخم کمک کند.
برای زخم های جزئی، زخم خود را با آب و صابون ملایم تمیز کنید. زخم را با یک باند استریل یا پانسمان دیگر بپوشانید.
برای زخم های بزرگ، دستورالعمل های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را در مورد نحوه مراقبت از آسیب خود دنبال کنید.

از چیدن یا خراشیدن دلمه خودداری کنید. این می تواند در بهبودی اختلال ایجاد کند و باعث ایجاد اسکار شود.
هنگامی که جای زخم ایجاد می شود، برخی افراد فکر می کنند که ماساژ دادن آن با ویتامین E یا ژل نفتی کمک می کند. با این حال، این ثابت نشده است که به جلوگیری از اسکار کمک کند یا به محو شدن آن کمک کند. جای زخم خود را مالش ندهید یا چیزی روی آن قرار ندهید بدون اینکه ابتدا با ارائه دهنده خود صحبت کنید.

عوامل مهم در بهبود زخم

هنگامی که به درستی از آن مراقبت شود، بیشتر زخم ها به خوبی بهبود می یابند و تنها یک اسکار کوچک باقی می ماند یا اصلاً هیچ زخمی باقی نمی ماند. با زخم‌های بزرگ‌تر، احتمال ایجاد اسکار بیشتر است.

عوامل خاصی می توانند از بهبود زخم ها جلوگیری کنند یا روند را کاهش دهند، مانند:

 عفونت می‌تواند زخم را بزرگ‌تر کند و زمان بیشتری برای التیام پیدا کند.دیابت. افراد مبتلا به دیابت احتمالاً زخم هایی دارند که بهبود نمی یابند که به آنها زخم های طولانی مدت (مزمن) نیز می گویند.جریان خون ضعیف به دلیل گرفتگی عروق ( تصلب شرایین) یا شرایطی مانند واریس

چاقی خطر عفونت بعد از جراحی را افزایش می دهد. اضافه وزن همچنین می تواند باعث ایجاد تنش در بخیه ها شود که باعث باز شدن بخیه ها می شود.سن. به طور کلی، افراد مسن دیرتر از افراد جوان تر بهبود می یابند.مصرف زیاد الکل می تواند روند بهبودی را کند کند و خطر عفونت و عوارض بعد از جراحی زخم را افزایش دهد.استرس ممکن است باعث شود که به اندازه کافی نخوابید، بد غذا بخورید، سیگار بکشید یا بیشتر بنوشید، که می تواند در بهبود اختلال ایجاد کند.

 داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و برخی داروهای شیمی درمانی می توانند روند بهبودی را کاهش دهند.استعمال دخانیات می تواند بهبودی پس از جراحی را به تاخیر بیندازد. همچنین خطر عوارضی مانند عفونت و باز شدن زخم ها را افزایش می دهد.زخم هایی که دیر التیام می یابند ممکن است نیاز به مراقبت بیشتری از طرف ارائه دهنده شما داشته باشند.

چه زمانی با کلینیک درمان زخم در تهران باید تماس بگیرید؟

قرمزی، افزایش درد، یا چرک زرد یا سبز، یا مایع شفاف بیش از حد در اطراف آسیب. اینها علائم عفونت هستند.

لبه های سیاه در اطراف آسیب. این نشانه بافت مرده است.

خونریزی در محل آسیب که پس از 10 دقیقه فشار مستقیم متوقف نمی شود.

تب 100 درجه فارنهایت (37.7 درجه سانتیگراد) یا بالاتر برای بیش از 4 ساعت

دردی در محل زخم که حتی پس از مصرف داروی مسکن از بین نمی رود.

زخمی که باز شده یا بخیه ها یا منگنه ها خیلی زود بیرون آمده اند.